Ένα από τα ποιήματα που περιέχονται στο ‘Κατά Δαίμονα Εαυτού‘. One of the poems included in ‘True To One’s Daimon‘.
Γλυπτό που απεικονίζει τον θεό Ήλιο, από τον ναό της Αθηνάς στο Ίλιον (Τροία). Βρίσκεται στο Μουσείο Περγάμου στο Βερολίνο. Relief depicting the god Helios, from the temple of Athena in Ilion (Troy). It is in the Pergamon Museum in Berlin.
ΗΛΙΟΦΩΤΟΙ
Χαραυγή Και μαζί της, ανατολή μας Η γη παίρνει φωτιά ξανά Πάνω στο τέθριππο άρμα Του Ήλιου Βλοσυροί Φαέθωνες Στιβαροί ηνίοχοι Το έλεος πέθανε Την ημέρα της γέννησης μας Φωτιές βγαίνουν από τα μάτια μας Ήλιοι λάμπουν πάνω από το κεφάλι μας Σφιγμένο, στο δεξί μας χέρι Πέτα, μακριά, μακρύτερα Ω, δόρυ της θελήσεως μας Το όνομα σου – Φως! Στις χώρες των Κυκλώπων Των μονόφθαλμων πατέρων της ηθικής Προς ένα στόχο, ένα άστρο Ψηλότερα από εσένα Μακρύτερα από εσένα Όμως όχι άφταστο! Μακριά, στις χώρες του σκότους Πίσω απ’ τα άστρα Που φωτίζουν τις νύχτες μας Και χαϊδεύουν το δέρμα μας Με αστρόσκονη και νυχτερινή σιωπή Λησμονημένη, άχρονη Αιώνια, θαρρούμε Γιατί σε σκότωσε, ο γιος του Χρόνου Ο γέρος των κεραυνών Ο πατέρας του Ολύμπου Δολοφόνος Τιτάνων Το παράδειγμα του Προμηθέα οδηγεί τα φλογερά μας ξίφη Και το φως από το άρμα του Ήλιου Αντανακλώμενο στις ασπίδες μας Σημαδεύει τις καρδιές μας Επελαύνουμε Σαν πρωινοί, λαμπεροί άρχοντες Σαγηνευμένοι από τα γαλαξιακά Στερεώματα Προορισμένοι για αντίδραση Προορισμένοι Να πετάξουμε τις μάσκες τους μακριά Να ανάψουμε τους πυρσούς μας με ιερή ηλιακή φωτιά Και να τους κάψουμε τα μάτια Να τους κάνουμε να δουν Προορισμένοι για το μεγαλείο Μέσα σε διαπλανητικά πεδία πολέμου Ανάμεσα σε βραχίονες ξένων Μακρινών γαλαξιών Επελαύνουμε λοιπόν Ανοίξτε τις πύλες του Ταρτάρου… Ερχόμαστε! Ανερχόμαστε! Ανεβαίνουμε! Τυφώνες Εχθροί των θεών Της ευσπλαχνίας, της ελπίδας Και του ελέους Αυτό το έλεος είναι που πέθανε Την ημέρα που γεννηθήκαμε…
Η πτώση του Φαέθωνα, του Adolphe Sunaert. The fall of Phaethon, by Adolphe Sunaert.
SUNGLEAMING
Daybreak And with it, our sunrise The earth is set aflame Upon the four-horse chariot Of Helios Stern Phaethons Strong charioteers Mercy died On the day of our birth Fires shoot from our eyes Suns are gleaming over our head Clenched, in our right hand Fly, far, farther Oh, spear of our will Your name – Light! To the lands of the Cyclopes The one-eyed fathers of virtue To a purpose, a star Higher than you Further that you But not unreachable! Far away, to the lands of darkness Behind the stars Which illuminate our nights And caress our skin With stardust and nightly silence Forgotten, timeless Eternally, we trow Because he killed you, the son of Chronos The old man of thunders The father of Olympus Murderer of Titans The example of Prometheus guides our flaming swords And the light from the chariot of Helios Reflecting on our shields Marks our hearts We storm ahead Like morning, bright lords Enchanted by the galactic Firmaments Destined for reaction Destined To throw their masks away To light our torches with holy solar fire And to burn their eyes To make them see Destined for greatness Inside diaplanetic fields of war Between spires of foreign Distant galaxies And so we storm ahead Open the gates of Tartarus… We are coming! We are ascending! We are rising! Typhons Enemies of gods Of compassion, of hope And of mercy This mercy is the one that died On the day we were born…